ΑΡΡΗΤΟΙ ΛΟΓΟΙ - Η Θόλος της Επιδαύρου (Α' Μέρος)

Θόλου Αποκάλυψης

Η περαιτέρω τεκμηρίωσις όλων των αστρονομικών αρχών αναπτύσσεται λεπτομερώς σύμφωνα με τα Πλατωνικά κείμενα στο βιβλίο της συγγραφέως / ερευνήτριας και αποδεικνύει την αστρονομική γνώση του ουρανίου θόλου η οποία σαφώς προϋπήρχε πολλές χιλιάδες χρόνια πριν, προκειμένου να αποτυπωθεί με τόσες λεπτομέρειες στο σύνολο του Μνημείου.
Οι Άρρητοι Λόγοι αναλύουν τα εσωτερικά νοήματα του Ηλιοκεντρικού Συστήματος και αποσαφηνίζουν την σημασία του ρόλου όλων των γλυπτών στοιχείων της Θόλου με βάσει τους Πλατωνικούς Διαλόγους, τα αποσπάσματα του Ηρακλείτου και την Πυθαγόρειο Αριθμοσοφία.
Η Θόλου Αποκάλυψις είναι η πορεία της ψυχής καθώς εναρμονίζεται με τις δονήσεις του Ουρανίου Θόλου, αντανάκλασις του οποίου είναι η Θόλος της Επιδαύρου. Μία πορεία αναλογίας, λογικής και Λόγου (Γλώσσας Ελληνικής) έχει αποτυπώσει επάνω στο οικοδόμημα της Θόλου τον συσχετισμό της μικροκοσμικής ψυχής του ανθρώπου με την μακροκοσμική ψυχή του κόσμου, διότι ο μυστηριακός χώρος της Επιδαύρου είναι διάπυρος +Ε και δρα επί της αύρας (ψυχής).

Χώρος και Ουράνιος Θόλος

Πέραν των πλανητικών τροχιών του Ηλιοκεντρικού Συστήματος και της εννοίας των 4 κύκλων του χρόνου είναι αυτονόητο ότι θα πρέπει να αναζητηθεί και η αντίστοιχη έννοια του χώρου. Το κυκλικό σχήμα της Θόλου συνειρμικά οδήγησε στον κυκλικό ουράνιο θόλο. Και οι δύο εκπροσωπούνται από τον κύκλο. Για να γίνει όμως εφικτός ο προσδιορισμός των ουρανίων σωμάτων είναι ανάγκη να αριθμηθεί ο χώρος, που είναι δεδομένο ότι είναι κυκλικός.

Ο ΤΡΙΠΛΟΥΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΤΗΣ ΟΡΟΦΗΣ

Ο εσωτερικός στέφανος περιέχει 40 φατνώματα και ευρίσκεται εντός του σηκού. Ο διπλός εξωτερικός στέφανος περιέχει 140 φατνώματα και ευρίσκεται μεταξύ του σηκού και της Δωρικής κιονοστοιχίας. Το σύνολον των φατνωμάτων είναι 180.

Kρίνο επί σταυρού και φύλλων ακάνθου των 140 εξωτερικών φατνωμάτων. Χιαστί σταυρός εκ φύλλων ακάνθου. Σταυρός απλούς, γλυπτός. Ρόδακας επί σταυρού και φύλλων ακάνθου των 40 εσωτερικών φατνωμάτων. Χιαστί σταυρός εκ φύλλων ακάνθου. Σταυρός απλούς, γλυπτός.

Ο αριθμός 360 ορίζει τον αριθμό των μοιρών του κύκλου. Ο αριθμός αυτός δεν είναι μία σύμβαση προκειμένου να διευκολυνθούν οι μαθηματικοί υπολογισμοί, διότι διαιρείται από όλους τους μονοψήφιους (πλην του 7) και των αριθμών 12 και 18, χωρίς να αφήνει υπόλοιπο δεκαδικών.
Ο αριθμός 360 είναι Πυθαγόρειος αριθμός και εμφανίζεται μετά από αποκωδικοποίηση και στους Νόμους του Πλάτωνος (λεπτομέρειες στο βιβλίο «Άρρητοι Λόγοι»).
Ο αριθμός αυτός οριοθετεί το ουράνιο στερέωμα, αλλά και κάθε κύκλο από τον ελάχιστο στον μέγιστο και βρίσκεται επιμελώς κρυμμένος στην οροφή του Μνημείου. Απαιτείται όμως συνδυασμός των γλυπτών του εσωτερικού και εξωτερικού της οροφής για να ανιχνευθεί και καταμετρηθεί.
Ο εξωτερικός στέφανος αποτελείται από διπλή σειρά φατνωμάτων και βρίσκεται μεταξύ της Δωρικής κιονοστοιχίας και του τοίχου του σηκού.
Η κάθε σειρά έχει 70 ακτίνες που διαχωρίζουν τα 70 φατνώματα του κάθε στεφάνου του εξωτερικού τροχού, 70 φατνώματα Χ 2 σειρές=140 φατνώματα.
Ο εσωτερικός στέφανος αποτελείται από 40 ακτίνες που διαχωρίζουν τα 40 φατνώματα.
140 εξωτερικά συν 40 εσωτερικά φατνώματα ισούνται με 180 συνολικώς φατνώματα. Λογικό θα ήταν εάν δεν υπήρχε σκοπιμότης του συγκεκριμμένου αριθμού, τα εσωτερικά με τα εξωτερικά φατνώματα να κρατούσαν μία αναλογία κατασκευαστικής συμμετρίας.
Ο αριθμός 180 είναι το ήμισυ του ζητουμένου αριθμού 360. Μέσα στα φατνώματα υπάρχουν σταυροί, ανά δύο σε κάθε εσωτερικό και εξωτερικό φατνίο, 180 x 2 = 360. Ιδού ο αριθμός των μοιρών του κύκλου να ορίζει τον απανταχού χώρο και να καταλαμβάνει τόσο το εσωτερικό όσο και το εξωτερικό του Μνημείου.
Ο αναγνώστης καλείται όχι μόνον να αναγνωρίσει στους μεμυημένους κατασκευαστές της Θόλου την γνώση του Ηλιοκεντρικού Συστήματος, όπως είναι αποτυπωμένο στο δάπεδο σε συνδυασμό με τον αριθμό των ημερών του ηλιακού έτους, αξιοθαύμαστο επίτευγμα σοφίας ανωτέρων όντων, αλλά και να αναγνωρίσει την έκπληξη και τον θαυμασμό που του παρείχε η μέτρηση των σταυρών της οροφής.
Η πραγματοποίηση δύο πολύπλοκων αστρονομικών διατάξεων:
α. ο αριθμός 360 + 1 στο δάπεδο που δηλώνει την ετήσια περιφορά του Ηλίου στον χρόνο και
β. ο αριθμός 360 στην οροφή, που καταγράφει τον αριθμό των μοιρών του κύκλου στον χώρο δεν αφήνει περιθώρια αμφιβολιών σχετικά με την εκδοχή του μη τυχαίου ή της συμπτώσεως παρομοίων τόσο συγκεκριμμένων τριψηφίων αριθμών.
Πέραν όμως των ανωτέρω κρυμμένων αληθειών, ο συνδυασμός συγκεκριμμένων ειδικών στοιχείων δαπέδου και οροφής αποκλείουν παντελώς από την λογική, την άποψη της μη επιγνώσεως υπερτέρων ακόμη και πολυπλοκοτέρων μυστηριακών γνώσεων.

Ποιες όμως είναι αυτές οι υπέρτερες γνώσεις και τι θέλουν να διδάξουν στις επερχόμενες γενεές με την αριθμοσοφική υπόδειξη συγκεκριμμένου αριθμού;
Μπορεί συνδυασμός δαπέδου και οροφής σε δεδομένο σχέδιο να επιτρέψει την αναγνώριση υψηλών εσωτερικών γνώσεων μεταξύ εκείνων που τις κατείχαν και εκείνων που σήμερα τις κατέχουν;
Ποια ουράνια αλήθεια κρύβεται στον συνδυασμό δαπέδου και οροφής και πως συσχετίζεται η ψυχοσωματική υγεία με τις ουράνιες δονήσεις;
Και τίθεται το εύλογο ερώτημα:
Γιατί στο κατ’ εξοχήν θεραπευτικό κέντρο της Ελλάδος, την Επίδαυρο, αποκαλύπτεται η καθ’ ολοκληρία γνώση του Ηλιοκεντρισμού;

Όχι μόνον ο Ηλιοκεντρισμός είναι στο εσωτερικό του Μνημείου και η φαινομενική πορεία στο εξωτερικό, αλλά και η Μετάπτωση των Ισημεριών στο εξωτερικό με τους 26 Δωρικούς κίονες αναδεικνύει την αναμφισβήτητη γνώση σημαντικοτάτων αστρονομικών αληθειών. Αυτές δεν έχουν ασφαλώς αντικείμενο την επίδειξη γνώσεων, αλλά την εσωτερική ταύτιση και συλλειτουργία του μικρόκοσμου με τον μακρόκοσμο ή απλούστερα την επαφή του ανθρώπου με τον κοσμικό Νου, όπως αυτός εκδηλώνεται μέσω των 4 κύκλων του Πλανητικού μας Συστήματος επάνω στον Ζωδιακό Χορό των 360 μοιρών / σταυρών.
Η εναρμόνιση της αύρας / ψυχής με την πλανητική Ιεραρχία θα επαναφέρει την ίαση στην πάσχουσα ανθρωπότητα και θα βελτιώσει το οικοδόμημα της ιατρικής επιστήμης, όταν η Θόλος επιτρέψει την αποκάλυψη της πνευματικής ιαματικής υφής των πραγματικών δρωμένων μέσα σ’ αυτήν. Ίσως να μην απέχει και πολύ ο χρόνος της αποκαλύψεως αυτής...

Χρόνος και πλανήτης Γη

Μετά την σύγκριση των δύο σχεδιαστικών αναπαραστάσεων, του ουρανίου αστρονομικού προτύπου και της κατόψεως στο εξωτερικό και εσωτερικό του δαπέδου της Θόλου, έγινε αντιληπτό ότι δεν πρόκειται για τυχαία διακοσμητική παράσταση.
Επί πλέον όλοι οι κωδικοποιημένοι αριθμοί
α. ο αριθμός 7 των επτά πλανητικών τροχιών σε σχέση με την επτάχορδη λύρα του Απόλλωνος,
β. ο αριθμός 14 της Πανσελήνου και
γ. ο αριθμός 26 της Μεταπτώσεως των Ισημεριών είναι φανερό ότι έχουν αποδέκτη τον πλανήτη Γη.
Οι κύκλοι του χρόνου που επηρρεάζουν άμεσα την Γη είναι κυρίως τέσσερεις, (Πλατ. Τίμαιος 37e και 39c-d) εκ των οποίων οι τρεις οφείλονται στην κίνηση της Γης και ο τέταρτος στην κίνηση της Σελήνης. Δεν είναι ο Ήλιος αιτία καθορισμού χρονικού κύκλου, που οριοθετεί καθορίζοντας οποιαδήποτε νέα έναρξη εξωτερικής δραστηριότητας (γεωργικής, κτηνοτροφικής, ναυσιπλοϊας κλπ.) ή εσωτερικής (ιεροπραξίες Πανσελήνου ή Ισημεριών και Ηλιοστασίων).
Η παρατήρηση της εκκινήσεως και επιστροφής στο ίδιο σημείο μετά πάντοτε το ίδιο χρονικό διάστημα, που πραγματοποιείται στην φύση, επιτρέπει στην διάνοια να διακρίνει τις απαραίτητες λεπτομέρειες, που θα την βοηθήσουν να ζήσει μία πιο συντονισμένη με την φύση ζωή. Εάν μάλιστα βιώσει και τις αντίστοιχες εσωτερικές διεργασίες της φύσεως με σεβασμό και θαυμασμό, τότε γίνεται συμμέτοχος στο έργο της και αισθάνεται την αρμονία της ροής, την οποία ακολουθεί.

Η αρμονία που προκύπτει από την επίγνωση της επιρροής των κύκλων της φύσεως, που κατά κύριο λόγο εκπορεύονται από την κίνηση των ουρανίων σωμάτων (Γης - Σελήνης και όχι μόνο), πρέπει να είναι και η αιτία, που το αστρονομικό Μνημείο της Θόλου έχει την έδρα του σε θεραπευτικό χώρο και όχι σε αστεροσκοπείο.

Οι τέσσερεις σημαντικότεροι κύκλοι, σύμφωνα με τον Πλατωνικό Τίμαιο (39c), είναι οι εξής:
α. Ο Ημερονύκτιος Κύκλος της Γης (αλλά και των υπολοίπων πλανητών), περιγράφεται στο δάπεδο της Θόλου με την εναλλαγή των λευκών και γραμμωτών ρόμβων. Ημέρα και νύκτα πραγματοποιείται από τα σκοτεινά πλανητικά σώματα, που περιστρέφονται γύρω από την λευκή πέτρα στις ρομβοειδείς, ελλειπτικές των τροχιές. Η Γη κινείται μαζί με τους υπόλοιπους πλανήτες. Εξομοιώνεται δηλαδή με αυτούς, ούτως ώστε να υποδεικνύει ότι δεν βρίσκεται αυτή ακίνητη στο κέντρο του δαπέδου, αλλά ο Ήλιος. Η λευκή στρογγυλή πέτρα με την λευκότητα της αλληγορεί το μοναδικό σώμα, τον Ήλιο, πηγή φωτός ολόκληρου του Πλανητικού Συστήματος, δημιουργώντας την εναλλαγή ημερονυκτίου στα άλλα σκοτεινά σώματα, που την περιβάλλουν. Η λευκή πέτρα του κέντρου δεν μπορεί να εκπροσωπήσει τον πλανήτη Γη, διότι ο πλανήτης μας είναι σκοτεινό σώμα, εφ’ όσον διέπεται από την νόμο της εναλλαγής φωτός / σκότους ή ημέρας / νυκτός.
β. Ο Μηνιαίος Κύκλος της Σελήνης καταγράφεται με τον συμβολικό αριθμό 14, των ημερών της Πανσελήνου. Ο συνοδικός μήνας της Σελήνης είναι 29 ημέρες, 12 ώρες, 44 λεπτά και 2,9 δεύτερα, ενώ ο αστρικός είναι 27 ημερών, 7 ωρών, 43 λεπτών και 11,5 δευτερολέπτων. Ο αριθμός 14 των κιόνων συν τον αριθμό των 14 διαστημάτων = 28 συνολικού αριθμού, είναι μία κατά προσέγγισις αλληγορική έκφρασις των δύο, του συνοδικού και του αστρικού μηνός της Σελήνης.
Ο Κύκλος της Σελήνης με τους 14 Κορινθιακούς κίονες στην περιφέρεια, σημειώνει τον διαχωρισμό φωτός σε ότι αφορά τον Πλανήτη Γη: Ο Ήλιος είναι ο φωτοδότης της ημέρας και βρίσκεται ακίνητος στο κέντρο, ενώ η Σελήνη είναι η φωτοδότις της νύκτας και κινείται στην περιφέρεια. Στο σχέδιο του δαπέδου η Σελήνη κλείνει το Πλανητικό Σύστημα για λόγους των οποίων η εξήγηση θα μακρυγορούσε υπερβολικά. (Λεπτομέρειες στο βιβλίο Άρρητοι Λόγοι).
γ. Το Ηλιακό έτος των 365 ημερών, 6 ωρών, 9 λεπτών και 9,5 δευτερολέπτων, έχει μία πολύπλοκη και αξιοθαύμαστη περιγραφή που ανιχνεύεται μόνο με την καταμέτρηση όλων των στοιχείων του δαπέδου. Πρέπει να αναφερθεί ότι γενικώς οι αρχαίοι λαοί καθόριζαν το Ηλιακό Έτος σε 360 ημέρες και όχι σε 365. Πλην όμως για να μην διαταράσσεται η εναλλαγή των εποχών ο κάθε λαός προσέθετε τις 5 και ένα τέταρτο περίπου ημέρες επί πλέον κάθε 4 ή 5 έτη αναλόγως των τελετών και εορτών που ήθελε να καθιερώσει.

ΚΑΤΑΜΕΤΡΗΣH ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ ΠΛΑΝΗΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΕΠΙ ΤΟΥ ΔΑΠΕΔΟΥ ΤΗΣ ΘΟΛΟΥ ΤΗΣ ΕΠΙΔΑΥΡΟΥ

ΠΛΑΝΗΤΙΚΑΙ ΤΡΟΧΙΑΙ Κέντρον Πλανητικού Συστήματος, λευκή πέτρα, Ήλιος									1
1η	τροχιά Ερμού	14 γραμμ. ρόμβοι	+	14 λευκοί	=	28
2η	τροχιά Αφροδίτης	14 γραμμ. ρόμβοι	+	14 λευκοί	=	28
3η	τροχιά Γης	28 γραμμ. ρόμβοι	+	28 λευκοί	=	56
4η	τροχιά Άρεως	28 γραμμ. ρόμβοι	+	28 λευκοί	=	56
5η	τροχιά Διός	28 γραμμ. ρόμβοι	+	28 λευκοί	=	56
6η	τροχιά Κρόνου	28 γραμμ. ρόμβοι	+	28 λευκοί	=	56		280
	τροχιά Σελήνης	14 κίονες	+	14 διαστήματα	=	28
	μετάπτωση Ισημεριών	26 κίονες	+	26 διαστήματα	=	52		80
								360	+1

Η Μονάς - Ήλιος, ο ετήσιος Ηλιακός Κύκλος, διαχωρίζει τις πλανητικές τροχιές σε 280 ρόμβους πλανητών και 80 συνολικώς κιόνων και διαστημάτων. Το «κατά φύσιν διαιρέειν έκαστον», όπως λέγει ο Ηράκλειτος στο 1ο απόσπασμα, οδήγησε στην «κατά φύσιν» λογική, τριαδική διαίρεση του δαπέδου: της Μονάδος, των πλανητικών τροχιών και των 2 περιστυλίων. Με τους διαχωρισμούς αυτούς φαίνεται επακριβώς η λειτουργία των 4 κύκλων του χρόνου του πλανήτου Γη.
α. Ημερονυκτίου κύκλου με τους λευκούς και γραμμωτούς 280 ρόμβους.
β. Μηνιαίου κύκλου της τροχιάς της Σελήνης των 14 κιόνων και 14 διαστημάτων.
γ. Του Ετησίου Ηλιακού κύκλου, σύνολο εξωτερικού και εσωτερικού δαπέδου (360+1).
δ. Του Μεγάλου Ενιαυτού των 26 χιλιετηρίδων, 26 κιόνων.
Ο Κύκλος της Μεταπτώσεως των Ισημεριών ή του Μεγάλου Ενιαυτού εμφανίζεται στο εξωτερικό περιστύλιο της Θόλου με τους 26 Δωρικούς κίονες. Ο συμβολικός αυτός αριθμός είναι ο τέταρτος κύκλος που ιχνογραφεί με ανάδρομη κίνηση την διαδρομή του Πόλου της Γης ή την Μετάπτωση των Ισημεριών.
Ο αριθμός 360+1, που προκύπτει από το άθροισμα των στοιχείων, είναι ένας πολύπλοκος συνδυασμός, που καταλαμβάνει εσωτερικό και εξωτερικό των στοιχείων του δαπέδου. Όχι μόνον με την Μονάδα Ήλιος, λευκή πέτρα, αλλά και με όλα τα στοιχεία του δαπέδου, τονίζεται ακόμη μια φορά η σημασία του Ηλιοκεντρισμού του Πλανητικού Συστήματος. Ταυτοχρόνως καταγράφεται ο αριθμός των 360 ημερών του Ηλιακού έτους της Γης, προστιθέμενης της μίας επί πλέον ημέρας, αρχής του νέου ηλιακού έτους για τον πλανήτη μας.
Με την πιο πάνω περιγραφή των 4 κύκλων του χρόνου εμφανίζεται η φυσική προοδευτική αύξηση από τον μικρό κύκλο (ημερονύκτιο) στον μέγα (Μετάπτωση των Ισημεριών) και παραδίδεται καταγεγραμμένη με ακρίβεια η σοφία του Ιερατείου. Ποιες μεγαλοφυείς διάνοιες συνέλαβαν ένα τόσο πολύπλοκο συνδυασμό μαθηματικής και αστρονομικής παρατηρήσεως με τόσο απλά και οφθαλμοφανή μέσα;

Στην Θόλο της Επιδαύρου δεν έχει απλώς καταγραφεί η διπλή γνώση της φαινομενικής πορείας του Ηλίου και της Ηλιοκεντρικής του θέσεως, αλλά τοποθετείται η Μετάπτωση των Ισημεριών στο εξωτερικό της Θόλου, όπως και λογικά θα πρέπει να είναι τοποθετημένη. Για να αποκρυσταλλωθεί παρόμοια γνώση πρέπει να είχαν καταγραφεί πολλοί κύκλοι των 26 χιλιάδων ετών πριν γίνει αντιληπτό το φαινόμενο και δεσπόσει η κιονοστοιχία των 26 κιόνων στο εξωτερικό της Θόλου.

http://www.altani.gr

συνεχίζεται...